Mam na imię Milena. Dziś, po niemal czterech dekadach, po raz pierwszy patrzę w oczy swojemu synowi. To opowieść o winie, stracie i pragnieniu przebaczenia, spleciona wokół rozstania, które naznaczyło całe moje życie.
Mam na imię Zuzanna. Opowiadam historię o tym, jak mój tata wyjechał do pracy za granicę, gdy miałam dwanaście lat, i jak po latach próbowaliśmy odbudować naszą relację. To opowieść o żalu, tęsknocie, przebaczeniu i nadziei.
„Żyliśmy skromnie. Tak się złożyło, że nie skończyłem studiów i zawsze pracowałem albo na budowie, albo w fabryce, czasem wykonując drobne prace. Moja żona, choć ukończyła studia, nie pracowała w swoim zawodzie. Od wielu lat jest sprzedawczynią w sklepie odzieżowym,” mówi Jan. Ceny rosną, a my potrzebujemy coraz więcej pieniędzy. Nasza córka dorasta i wkrótce pójdzie do
Kiedy Kacper miał zaledwie trzy lata, jego ojciec opuścił rodzinę. Ostatecznie jego matka, Ewa, wyjechała za granicę, aby zarobić na życie. Podczas jej nieobecności Kacper tęsknił za obecnością matki. Wychowywany przez babcię, Genowefę, Kacper uczył się rymowanek i przygotowywał do szkoły podstawowej pod jej opieką. Mimo że miał rodziców, Kacper odczuwał głęboką samotność. Złożył przysięgę.
