To nie stało się z dnia na dzień; narastało przez dłuższy czas. Można powiedzieć, że nasze dzieci są w tym samym wieku—Emma ma dziewięć lat—ale nie mogę znieść myśli o tym, że spędzają razem czas.
Mam dwie córki, Anię i Kasię, które dzieli tylko dwa lata różnicy. Od dzieciństwa nigdy się naprawdę nie dogadywały, chociaż nigdy nie było między nimi poważnych konfliktów. Problem polega na tym, że mają bardzo różne osobowości. Ania zawsze miała trudności ze wszystkim: szkołą, nawiązywaniem przyjaźni, czymkolwiek. Ale Kasia radziła sobie świetnie w każdej sytuacji.
W małym miasteczku w Polsce, wdowa Ewa zmaga się z bólem, obserwując, jak jej synowie, Stefan i Michał, nie potrafią się pogodzić i podzielić odziedziczonej rodzinnej posiadłości. W miarę jak napięcia rosną, więzi rodzinne zaczynają się rozpadać, prowadząc do niespodziewanego i smutnego zakończenia.
Było wielu gości. Prawie wszyscy mieli kilkoro dzieci, podczas gdy my mieliśmy tylko jedno. Niektórzy mieli nawet czworo dzieci. Z jakiegoś powodu wydawało się, że tylko ja mogłam pomóc.
– „Czuję się, jakbym była rozrywana na kawałki. Mówi, że powoduję rozłam między jej synami,” wzdycha Adelina. Problem pojawił się, gdy Adelina postanowiła przekazać swój dom najstarszemu wnukowi, gdy ten ukończy trzeci rok studiów. Poinformowała o swojej decyzji córkę i zięcia. Obecnie jej wnuk studiuje za granicą, ale planuje wrócić do domu. Adelina chce mu pomóc w osiedleniu się. Chce
„Nie zaznam spokoju, dopóki nie podzielisz się swoim mieszkaniem z bratem.” Mój brat jest właśnie taki. Ani tu, ani tam. A teraz muszę dzielić z nim swoje mieszkanie.
W życiu często zdarza się, że starsi rodzice stają się ciężarem dla swoich dzieci. Nawet jeśli dzieci kochają swoich rodziców w młodości, mogą później ich porzucić, aby radzili sobie sami. Podobna sytuacja miała miejsce w tej rodzinie. Córka odmówiła opieki nad swoją starszą matką, która przeszła udar. Twierdziła, że jej małe mieszkanie jest zbyt ciasne, aby ją pomieścić.
Wiele osób znajduje się w gorzkich sporach o dziedziczenie, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że będę jednym z nich. Mam młodszą siostrę, obydwoje mieszkaliśmy w osobnych mieszkaniach kupionych przez naszych rodziców. Mój ojciec zmarł trzy lata temu, a w tym roku straciliśmy również naszą matkę. Po pogrzebie moja siostra zaczęła dyskutować o własności mojego mieszkania.
Nieustanna walka o to, kto jest lepszy, szybszy i bardziej skuteczny. Kiedy byłam dzieckiem, na moje siódme urodziny, babcia podarowała nam obie identyczne sukienki.
Lena i jej siostra Nora oddaliły się od siebie na przestrzeni lat, każda pochłonięta własnym życiem i problemami. „Wynoś się!” krzyknęła Lena, gdy Nora przekroczyła granicę, której nie mogła tolerować.
Weronika jest trzy lata starsza ode mnie. Dorastając, nigdy nie byłyśmy blisko, zawsze rywalizując, która z nas jest lepsza we wszystkim. Po śmierci naszych rodziców, Weronika odmówiła przyjęcia swojej części domu rodzinnego. Siedem lat później zażądała ode mnie zwrotu z znacznymi odsetkami.
