Zawsze byłam oddaną matką, ale po przejściu na emeryturę zapragnęłam wreszcie zadbać o własne potrzeby. Moja córka oczekiwała, że całkowicie poświęcę się opiece nad wnukami, co doprowadziło do rodzinnego konfliktu i głębokiej refleksji nad granicami i własnym szczęściem. Czy można być dobrą matką i babcią, nie rezygnując z siebie?
Moje życie przez lata było podporządkowane cudzym oczekiwaniom, aż pewnego dnia powiedziałem: dość. Zdecydowałem się zawalczyć o siebie i swoje dzieci, co wywołało burzę w rodzinie i zmieniło wszystko. Dziś wiem, że warto było się zbuntować – ale czy każdy ma odwagę postawić wszystko na jedną kartę?
Po latach ciężkiej pracy i spłaceniu kredytu studenckiego postanowiłam pojechać sama na wakacje. Moja rodzina poczuła się zdradzona i oczekuje ode mnie przeprosin, ale nie potrafię zrozumieć ich reakcji. Czy naprawdę powinnam czuć się winna za to, że w końcu zadbałam o siebie?
Moja córka uważa, że powinnam być inną babcią – spokojną, przewidywalną, podporządkowaną rodzinie. Opowiadam o konflikcie pokoleń, własnych marzeniach i o tym, jak trudno pogodzić bycie sobą z oczekiwaniami bliskich. To historia o miłości, rozczarowaniach i walce o własną tożsamość.
Przyzwyczaiła się, że wszystko w moim życiu kręci się wokół niej. Zawsze tak było. Poświęciłam się jej od momentu, gdy była małą dziewczynką. Dlatego nie może tego zrozumieć.
