Nigdy nie przypuszczałam, że zwykłe „dzień dobry” na klatce schodowej przerodzi się w coś tak głębokiego. Przez lata sąsiedztwa z Anią i Tomkiem przeszliśmy razem przez radości i tragedie, stając się sobie bliżsi niż niejedna rodzina. Ta historia to dowód na to, że prawdziwa przyjaźń może narodzić się tuż za ścianą.
Zaczęło się od jednej rozmowy telefonicznej, która miała mi przynieść ulgę, a skończyło się na kajdankach i sądowym wyroku. Moja walka z sąsiadami i obojętnością systemu doprowadziła mnie na skraj rozpaczy. Czy naprawdę zasłużyłem na to, by zostać przestępcą tylko dlatego, że chciałem wreszcie spokojnie zasnąć?
Moje życie to nie tylko wojna i wspomnienia, ale też samotność, nieoczekiwane gesty i walka o sens w codzienności. Opowiadam o tym, jak sto lat życia potrafi zaskoczyć nawet wtedy, gdy wydaje się, że już nic dobrego mnie nie spotka. Czy można jeszcze odnaleźć radość i bliskość, mając za sobą tyle strat?
Wszystko zaczęło się od pierwszego dnia w nowym mieszkaniu, kiedy sąsiadka, pani Halina, przekroczyła próg z ciastem i nieproszonymi radami. Z czasem jej żądania stawały się coraz bardziej nachalne, a ja musiałam zmierzyć się nie tylko z nią, ale i z własną rodziną, która miała wobec mnie swoje oczekiwania. Czy można postawić granice, nie raniąc innych – i czy zawsze warto?
