Kiedy życie rzuca wyzwanie w postaci nieplanowanego dziecka, para zmaga się z nieustannymi wymaganiami rodzicielstwa. To surowa i szczera relacja z ich walki o znalezienie równowagi i spokoju wśród chaosu.
Mój mąż i ja mamy małe dziecko i jesteśmy małżeństwem od 6 lat. W tym czasie stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom: problemom finansowym, kwestiom zaufania w naszym małżeństwie, bezrobociu i kryzysom zdrowia psychicznego. Ale udało nam się przez to wszystko przejść razem i byliśmy szczęśliwi aż do niedawna. Mój mąż jest jedynakiem, a jego ojciec, który mieszka poza miastem, postanowił wprowadzić się do nas na pięć miesięcy. Mieszkamy w mieszkaniu mojego męża. Jednak od pierwszego dnia nie mogliśmy znaleźć wspólnego języka z nim.
Jestem mężatką od pięciu lat i przez cały ten czas byłam jedyną osobą utrzymującą naszą rodzinę. Mój mąż, który jest ode mnie o siedem lat starszy, pracuje, ale nie dokłada się do naszych wspólnych wydatków. Ma dziecko z poprzedniego małżeństwa i wprowadził się do mnie po rozwodzie. Kiedy zaczęliśmy się spotykać, myślałam, że sytuacja się zmieni, ale
Wiele młodych rodzin w Polsce wynajmuje mieszkania, ponieważ nie stać ich na zakup własnego domu. Podczas gdy niektórzy rodzice pomagają, moja sytuacja jest zupełnie inna. Mimo że moja mama i babcia mają środki, aby nas wesprzeć, odmawiają pomocy. Wyszłam za mąż za Jakuba w wieku 22 lat.
W nowoczesnym świecie niektóre sytuacje wciąż wydają się należeć do minionej epoki. Tak było w przypadku Ewy. Jej rodzina była mała: matka, starsza siostra i ona sama. Życie było trudne, ale jakoś sobie radzili. Ewa miała szczęście, gdy poznała miłego i ambitnego mężczyznę o imieniu Robert. Jednak Ewa ciągle musiała wymyślać sposoby, aby pomóc swojej rodzinie, często kosztem własnego szczęścia i szczęścia swojego męża.
