Nadal nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić moją córkę z mieszkania. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sama sobie na to zasłużyła, razem ze swoim chłopakiem. Wróciłam z pracy i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyłam się z wizyt mojej córki, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, co zmieniło wszystko.
Moja mama zawsze uczyła mnie samodzielności i myślenia o przyszłości niezależnie. Dlatego zawsze żyłam z przekonaniem, że wszystko na tym świecie jest niepewne i trzeba być przygotowanym na wszystko.
Ukrywała swoją ciążę przed wszystkimi, a gdy została skonfrontowana, zagrała na litość. Wszystko dlatego, że nie chciała, aby rodzice ją wyrzucili.
Wszyscy, bez wyjątku, mówią mi, jak haniebne jest wyrzucenie własnej córki i jej rodziny na ulicę. I to w czasie świąt. To prawda.
Dziadkowie oddaliby duszę za swoje wnuki. To żadna tajemnica. Kiedy pojawiają się dzieci trzeciego pokolenia, czujemy, jakbyśmy zaczynali żyć na nowo. Ale czasami ten ciężar staje się zbyt trudny do udźwignięcia.
Wciąż nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić syna z mojego domu. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sam sobie na to zasłużył, razem ze swoją żoną. Wróciłam z pracy do domu i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyły mnie wizyty syna, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, co zmieniło wszystko.
Od najmłodszych lat przyzwyczajają się do tego, że wszystko jest im podane na tacy. Ale kiedy przychodzi czas zmierzyć się z prawdziwym światem, na horyzoncie pojawia się góra wyzwań.
