W jednej chwili moje życie rozpadło się na kawałki – straciłem córkę w wypadku samochodowym. Musiałem zmierzyć się nie tylko z bólem, ale i z gniewem wobec sprawcy. Dziś opowiadam o tym, jak próbowałem odnaleźć sens i wybaczyć, choć wydawało się to niemożliwe.
Pożyczyłem samochód mojej mamie, aby jej pomóc, ale ona pozwoliła mojemu bratu go prowadzić, a on go rozbił. Samochód można naprawić, ale koszty są wysokie, a ubezpieczenie tego nie pokryje. Mój brat obiecuje mi zwrócić pieniądze, ale moja mama jest zła na mnie za to, że się na nią zdenerwowałem.
Pożyczyłem samochód mojej mamie, aby jej pomóc, ale ona pozwoliła mojemu bratu go prowadzić, a on go rozbił. Samochód można naprawić, ale koszty są wysokie, a ubezpieczenie tego nie pokryje. Mój brat obiecuje mi zwrócić pieniądze, ale moja mama jest zła na mnie za to, że się na nią zdenerwowałem.
Kilka dni temu odrzuciłem prośbę kobiety o zamieszkanie razem. Nazywała się Kasia. Opiekowała się mną przez ostatnie trzy miesiące. Od pierwszych dni naszej znajomości jasno dała mi do zrozumienia, że chce założyć rodzinę i mieć ze mną dzieci. Ale był haczyk – „Zanim to zrobimy,” powiedziała, „musimy najpierw zamieszkać razem.” To, co stało się później, było czymś, czego nigdy bym się nie spodziewał.
