Mam starszą siostrę, Anię, która jest ode mnie starsza o siedem lat. Ma trójkę dzieci, ale nie jest najlepszą matką. Zostawiła swoje dzieci u mnie i zażądała, żebym oddała jej mój dom.
Wyraźnie widzę, że mój wnuk nie ma ani zainteresowania, ani naturalnego talentu do piłki nożnej. Emilia odmawia przyjęcia tego do wiadomości, całkowicie ignorując fakt, że jej syn nie chce grać.
Mam na imię Andrzej. Bardzo cenię swoją rodzinę, ponieważ mój ojciec zawsze uczył mnie, że nic nie jest ważniejsze niż rodzina. Był dla mnie wzorem do naśladowania, wspierając naszą całą rodzinę, a nawet dalszych krewnych, zarówno finansowo, jak i emocjonalnie. Niestety, zmarł, ale jego nauki pozostały ze mną. Od najmłodszych lat starałem się
„Nie jestem nic winna temu człowiekowi, ponieważ przez dwadzieścia lat naszego małżeństwa ani razu nie zaoferował nam żadnej pomocy, ani finansowej, ani fizycznej.”
Mój mąż również nie jest zadowolony z tej sytuacji. Problem polega na tym, że jego siostra, Emilia, miała romans. Urodziła dziewczynkę o mieszanym pochodzeniu, a teraz próbuje przerzucić winę.
Tomek pracuje bez wytchnienia, podczas gdy jego żona zostaje w domu. Nie obwiniam jej, ale wydaje się, że moja synowa wykorzystuje go. Ten prezent pokazał prawdziwą naturę wszystkich.
Emilia nalega, że powinnam dać im jeden z moich domów, ponieważ dała mi wnuka. Faktycznie posiadam dwa domy. Mieszkam w jednym z nich.
Jako emerytka nie mogę już zapewniać wsparcia finansowego. Najwyraźniej mój syn już mnie nie potrzebuje, ponieważ nie zaprasza mnie do siebie ani nie odwiedza z wnuczką. To bolesne uświadomić sobie, że mój syn mnie wykorzystywał. Pracowałam całe życie, aby dać mu to, co najlepsze. Podejmowałam się wielu prac i w końcu zdobyłam dobrą posadę przed czterdziestką.
Relacje rodzinne są dla mnie niezwykle ważne. Nie mogę znieść, gdy ktoś je lekceważy lub, nie daj Boże, zdradza. Dlatego, aby nie być hipokrytką, musiałam trzymać się swoich zasad, nawet jeśli chodziło o mojego własnego syna. Zdradził swoją żonę i opuścił ją dla innej kobiety, porzucając przy tym swoją sześcioletnią córkę. Taki czyn jest dla mnie niewybaczalny.
Uwielbiam moje wnuki i jestem wdzięczna, że są w moim życiu. To dobre dzieci, ale styl wychowania mojej synowej jest problematyczny. Pozwala im na zbyt wiele. Kiedy ich odwiedzam, dzieci biegają dziko, krzyczą i robią bałagan. Próbuję je poprawiać, ale zawsze mówią, że mama im na to pozwala. Moja synowa natychmiast ich broni.
Jestem z zawodu pielęgniarką. W 1995 roku zaczęłam pracę w szpitalu położniczym. Po pewnym czasie poszłam na urlop macierzyński. Moja ciąża przebiegała normalnie. Wszystkie badania wykazały, że dziecko jest zdrowe, więc z mężem z niecierpliwością oczekiwaliśmy naszej córki. Przygotowaliśmy wszystko na jej przyjście. Nasi bliscy również czekali na nowego członka rodziny i zawsze pytali: „Jak wszystko się układa?”
Życie tutaj jest inne — tempo, koszty życia, zarobki, wszystko. To wszystko jest na innej skali, często znacznie wyższej niż to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni.
