Mój brat Jan jest ode mnie starszy o pięć lat. Mimo to trudno go nazwać bardziej dojrzałym czy niezależnym. Podczas gdy ja od razu po liceum poszłam na studia, przeprowadziłam się do innego miasta i stałam się całkowicie samodzielna, mój brat nadal żył na koszt naszych rodziców… — pisze Emilia. Nie tylko Jan
Pani Kowalska postanowiła odwiedzić swojego syna i synową, gdy podróżowała do miasta. Rzadko ich odwiedzała, ponieważ podróż zajmowała dużo czasu. Emilia przywitała ją radośnie, przytuliła i zaprosiła do kuchni. Mieszkanie było, jak zawsze, w nieładzie. Emilia nie była zbyt dobra w utrzymywaniu porządku. Pani Kowalska nadal nie mogła zrozumieć, jak jej syn, który kochał porządek, wybrał
Wszystko sprowadza się do rywalizacji. Pragną więcej uwagi od rodziców, droższych prezentów, miłości i czułości. A ponieważ w dzieciństwie jesteśmy wszyscy jeszcze egoistyczni, nie ma miejsca na ustępstwa.
Moja matka zawsze była kontrolującą postacią w moim życiu. Nie wobec wszystkich, nie. Tylko wobec swoich dzieci. Nasz ojciec miał dobrą pracę w przeszłości, ale to nie chroniło nas przed jej dominującą naturą.
Sześć miesięcy temu mój syn Marek przyprowadził swoją żonę Emilię, aby zamieszkali w moim domu, mówiąc, że zostaną na jakiś czas, dopóki nie znajdą odpowiedniego mieszkania do wynajęcia. Nie spieszyłam się z nimi i pozwoliłam im zostać. Dałam im pokój, ale wiele moich rzeczy wciąż tam było. W końcu nie mogłam po prostu wrzucić wszystkich moich rzeczy do jednej torby.
Sara zrobiła wszystko, aby rozbić ich małżeństwo. Gdy tylko moja synowa urodziła, zamieszkała z mamą, twierdząc, że potrzebuje pomocy. Mój syn został z niczym.
Od momentu, gdy poznałam przyszłą żonę mojego syna, wiedziałam, że nie jest dla niego odpowiednia. Wydawała się nieprzygotowana na obowiązki małżeństwa i brakowało jej poczucia odpowiedzialności. Mój syn poznał ją online, a mimo moich obaw, ich związek się rozwijał. To historia mojej walki o zaakceptowanie jej i ostatecznego rozpadu.
Kiedy dzwonię, ona mówi, że jest zbyt zajęta i odkłada słuchawkę. Dzieje się tak za każdym razem. Zapytałam syna, dlaczego Ewa mnie ignoruje, ale on tylko to bagatelizuje.
To jego pieniądze, jego emerytura – dlaczego miałabym wiedzieć, ile dostaje? Pewnego dnia w pracy jej znajomi poruszyli temat pomagania rodzicom. Wielu z nich miało rodziców, którzy wciąż żyli. Według jej współpracowników większość z nich pomaga swoim rodzicom, płaci ich rachunki lub kupuje leki. Ale Sara w ogóle nie pomaga swojemu tacie. Nie muszę
Przed naszym ślubem, mój mąż i ja debatowaliśmy, gdzie będziemy mieszkać. Moi rodzice mają mały, dwupokojowy dom, podczas gdy jego matka posiada przestronny, trzypokojowy dom. Rozważaliśmy również wynajęcie własnego mieszkania. Najbardziej praktyczne wydawało się zamieszkanie z jego matką. „Ten dom jest również wasz,” powiedziała, „więc możecie tu mieszkać.” Jednak to nie była cała prawda. W rzeczywistości, według
Mały Tomek, przygnębiony, wycofał się do swojego kąta z zabawkami. Nauczycielka podeszła i wyjaśniła, że jego mama zostawiła notatkę dla dyrektora—nikt oprócz niej nie może go odebrać.
Pani Małgorzata jest na emeryturze od dłuższego czasu. Patrzy przez okno i zastanawia się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie chcą spędzać wolnego czasu z wiekową matką. „Pamiętam, jak mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie ma dnia, żebym nie myślała o tych trudnych czasach…”
