Zawsze wyobrażałam sobie, że założę rodzinę po ślubie, ale życie miało inne plany. Nasze dziecko przyszło na świat wcześniej, niż się spodziewaliśmy, a kiedy najbardziej go potrzebowałam, odszedł. Teraz wraca, prosząc o drugą szansę. Jestem rozdarta między sercem a rozumem.
Żyjąc swoim życiem mimo posiadania dwójki dzieci, często zostawia swoje pociechy z wiekową matką. Na przykład, w Sylwestra zostawiła swoich synów z babcią i pojechała w góry z przyjaciółmi. Problem polega na tym, że
Wszyscy moi znajomi mówili, że to zły pomysł i że nie powinnam tak często pomagać dorosłym dzieciom. Jednak czułam, że to konieczne. Kiedy moja córka poprosiła mnie, żebym zamieszkała na tydzień, aby zająć się wnukiem, podczas gdy ona przygotowuje się do egzaminów, zgodziłam się bez wahania. Okazało się, że pomoc była potrzebna nie tylko przy wnuku, ale także w zarządzaniu całym domem.
Gdy życie zmienia swoje priorytety, rodzice często myślą mniej o swoich potrzebach, a bardziej o potrzebach dzieci. Ale co się dzieje, gdy dzieci przestają ich potrzebować?
Gdyby tylko wszystko potoczyło się inaczej, historie takie jak moja byłyby znacznie rzadsze. Wyszłam za mąż trzy lata temu. Mój mąż i ja mieliśmy, jak się wydawało, idealny związek. Wszystko szło dobrze, aż do momentu narodzin naszego dziecka.
Po powrocie ze szpitala z noworodkiem, zostałam sama z dzieckiem. Mój mąż jest w pobliżu, ale pracuje cały dzień i oczekuje, że obiad będzie gotowy, gdy wróci do domu. Na początku zazdrościłam tym, którzy mieli babcie do pomocy. Gotują, zabierają dziecko na spacery w wózku i pomagają w domu. Mogą też pilnować dziecka, gdy mama potrzebuje prysznica.
Mieć dziecko w wieku 40 lat i nie rozpieszczać go jest niemożliwe. Zapytajcie każdego rodzica, który zdecydował się na dziecko w późniejszym wieku, a na pewno to potwierdzi. Takie jest życie, ale my z mężem nie mogliśmy nic na to poradzić. Staraliśmy się o dziecko, ale nie mieliśmy szczęścia. Nawet nie chcę o tym mówić. Teraz ponosimy konsekwencje naszych działań.
Nie rozumiem, co się dzieje z moją mamą. Prosi mnie, bym pozwoliła synowi zostać u niej na noc – nie ma problemu. Ale kiedy mój syn jest u niej, zaczyna narzekać i złościć się, że nie słucha jej. Jeśli nie pozwalam mu odwiedzać, płacze i mówi, że czuje się samotna.
Moja matka zawsze miała problem z szanowaniem granic. Doskonale zna swoje prawa, ale często ignoruje granice innych. Nigdy nie lubiła mojej żony, prawdopodobnie z zazdrości. Jestem jej ulubionym synem. Kilka tygodni temu moja żona urodziła naszą córkę. Moja matka chciała być obecna przy porodzie, ale moja żona
Jakie zawody mają wasi ojcowie? Budowlaniec, lekarz, nauczyciel? Mój biologiczny ojciec przez całe życie był kierowcą ciężarówki. Podróżował, spotykał ludzi i obserwował świat. Przynajmniej tak sobie wyobrażałem jako dziecko. W końcu nie mieszkaliśmy razem: mój ojciec opuścił nas, gdy miałem sześć lat. Mama zawsze mówiła, że gonił za marzeniem. Nie byli sobie przeznaczeni. Wkrótce, w naszym życiu
Udało mu się zostać ojcem — w momencie rozwodu jego córka miała trzy lata. Nie ukrywał tego przede mną, więc od początku wiedziałam, że
Na początku starałam się jej przypodobać, ale potem zrozumiałam, że to bezcelowe. Kiedy przeprowadziliśmy się do własnego domu, sytuacja tylko się pogorszyła.
